Meerdere authenticatiefactoren zijn beveiligingsmaatregelen waarbij gebruikers meer dan één vorm van identificatie moeten opgeven om toegang te krijgen tot hun accounts of digitale informatie. Hoewel biometrische authenticatie één manier is om meerfactorauthenticatie te implementeren, zijn andere methoden niet afhankelijk van fysieke kenmerken.
Een van de meest voorkomende vormen van meervoudige authenticatie is het gebruik van wachtwoorden en beveiligingstokens. Wachtwoorden kunnen gemakkelijk worden gecompromitteerd, dus het gebruik van een fysiek token, zoals een smartcard of sleutelhanger (zie afbeelding van een sleutelhanger hieronder), kan een extra beveiligingslaag toevoegen. Deze tokens genereren een unieke code die naast een wachtwoord nodig is om toegang te krijgen tot het account of de informatie.
Een andere methode is locatiegebaseerde authenticatie, waarbij de locatie van de gebruiker wordt geverifieerd om zijn identiteit te verifiëren. Een bank kan bijvoorbeeld van een gebruiker eisen dat hij een wachtwoord invoert en vervolgens zijn locatie verifieert met behulp van GPS op zijn mobiele apparaat voordat hij toegang tot zijn rekening verleent.
Tijdgebaseerde authenticatie is een andere vorm van meervoudige authenticatie. Bij deze methode moet een gebruiker een wachtwoord opgeven en vervolgens een code invoeren die met regelmatige tussenpozen verandert, meestal elke 30 seconden. De code wordt gegenereerd door een security token of een mobiele applicatie.
Tenslotte is er nog de gedragsgebaseerde authenticatie, die gebaseerd is op de unieke gedragspatronen van de gebruiker, zoals typsnelheid, muisbewegingen en veegpatronen. Deze methode kan worden gebruikt in combinatie met andere vormen van authenticatie om de veiligheid verder te verbeteren.
Samenvattend biedt multi-factor authenticatie een extra beveiligingslaag ter bescherming tegen cyberdreigingen. Door van gebruikers te eisen dat ze meer dan één vorm van identificatie verstrekken, wordt het voor ongeautoriseerde personen een grotere uitdaging om toegang te krijgen tot gevoelige informatie. Hoewel biometrische authenticatie één manier is om multifactorauthenticatie te implementeren, zijn andere methoden, zoals beveiligingstokens, locatiegebaseerde authenticatie, tijdgebaseerde authenticatie en gedragsgebaseerde authenticatie, niet afhankelijk van fysieke kenmerken. Door deze methoden te combineren kunnen organisaties de veiligheid van hun digitale activa garanderen en de privacy van hun gebruikers beschermen
Praktisch voorbeeld
Denk aan Chris, die bij toegang tot zijn bankrekening via een smartphone-app zijn login en pincode/wachtwoord moet invoeren. Wanneer Chris echter een geldoverdracht van zijn rekening naar een derde partij initieert, ontvangen ze een sms met een authenticatietoken. Dit token moet binnen de volgende 2 minuten in de app worden ingevoerd om de transactie te laten doorgaan; anders wordt de transactie geannuleerd. Dit mechanisme biedt een extra bevestiging dat Chris degene is die de transactie uitvoert, omdat hierbij informatie wordt gebruikt die aan het telefoonnummer is gekoppeld binnen een specifiek tijdsbestek.
