Θεματική ενότητα 2: Αυτοδιαχειριζόμενη μάθηση – Κυβερνοασφάλεια στον ψηφιοποιημένο κόσμο (της εργασίας)

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός δημιουργεί επίσης νέες ευκαιρίες για τους παραβάτες του κυβερνοχώρου να εκμεταλλευτούν τα τρωτά σημεία των συστημάτων και των δικτύων. Για παράδειγμα, οι συσκευές IoT συχνά δεν διαθέτουν επαρκή μέτρα ασφαλείας και μπορούν εύκολα να παραβιαστούν για να αποκτήσουν πρόσβαση σε ευαίσθητα δεδομένα. Ομοίως, το υπολογιστικό νέφος εισάγει νέους κινδύνους που σχετίζονται με την προστασία της ιδιωτικής ζωής των δεδομένων και την ασφάλεια των υποδομών νέφους.

Η άνοδος της βιομηχανίας 4.0 και των έξυπνων εργοστασίων έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη εξάρτηση από τις ψηφιακές τεχνολογίες και τις συνδεδεμένες συσκευές στη μεταποίηση. Ενώ αυτές οι τεχνολογίες μπορούν να βελτιώσουν την αποδοτικότητα και την παραγωγικότητα, δημιουργούν επίσης νέα τρωτά σημεία και κινδύνους κυβερνοασφάλειας. Οι κατασκευαστές επενδύουν σε προηγμένες τεχνολογίες ασφάλειας, όπως κρυπτογράφηση, τείχη προστασίας και συστήματα ανίχνευσης εισβολών, για να προστατευθούν από επιθέσεις στον κυβερνοχώρο και παραβιάσεις δεδομένων.

Το βιομηχανικό διαδίκτυο των πραγμάτων (IIoT), το οποίο περιλαμβάνει τη σύνδεση αισθητήρων και συσκευών σε βιομηχανικά περιβάλλοντα, γίνεται όλο και πιο διαδεδομένο στη μεταποίηση. Αυτή η συνδεσιμότητα μπορεί να βοηθήσει τους κατασκευαστές να παρακολουθούν τον εξοπλισμό και τις διαδικασίες σε πραγματικό χρόνο, αλλά εισάγει επίσης νέους κινδύνους κυβερνοασφάλειας. Οι κατασκευαστές επενδύουν σε προηγμένες τεχνολογίες ασφάλειας, όπως η ασφάλεια τελικών σημείων, η τμηματοποίηση δικτύου και η διαχείριση ταυτότητας και πρόσβασης (IAM), για την προστασία από τις απειλές στον κυβερνοχώρο.

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός της μεταποίησης έχει επίσης οδηγήσει σε μεγαλύτερη εξάρτηση από παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει νέα τρωτά σημεία και κινδύνους κυβερνοασφάλειας. Οι κατασκευαστές επενδύουν σε τεχνολογίες ασφάλειας της αλυσίδας εφοδιασμού, όπως το blockchain, η κρυπτογράφηση και η ανάλυση δεδομένων, για να διασφαλίσουν ότι οι αλυσίδες εφοδιασμού τους παραμένουν ασφαλείς και ανθεκτικές.

Συνολικά, τα παραδείγματα αυτά δείχνουν πώς ο ψηφιακός μετασχηματισμός επηρεάζει τη μεταποιητική βιομηχανία και την προσέγγισή της στην κυβερνοασφάλεια. Με την υιοθέτηση μιας προληπτικής και στρατηγικής προσέγγισης για την ασφάλεια, οι κατασκευαστές μπορούν να επωφεληθούν από τα οφέλη του ψηφιακού μετασχηματισμού, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τους κινδύνους από κυβερνοεπιθέσεις και παραβιάσεις δεδομένων.

Ενώ οι μεγάλες εταιρείες διαθέτουν συνήθως τους πόρους για την προστασία των δικτύων τους από το συνεχώς εξελισσόμενο τοπίο των κυβερνοαπειλών, οι μικρότερες εταιρείες διαθέτουν λιγότερους πόρους και, κατά συνέπεια, χαμηλότερο επίπεδο ασφάλειας των συσκευών και των δικτύων, γεγονός που τις καθιστά εύκολους στόχους για τους επιτιθέμενους. Στο πλαίσιο αυτό, ωστόσο, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οι απειλές στον κυβερνοχώρο είναι πλέον κυρίαρχες μεταξύ των επιχειρηματικών κινδύνων σε επτά από τις οκτώ χώρες (Hiscox Cyber Readiness Report 2022).

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο τομέας της κυβερνοασφάλειας αποτελεί επίσης μια μεγάλη ευκαιρία σταδιοδρομίας, ιδίως όταν γνωρίζουμε ότι υπάρχει παγκόσμια έλλειψη επαγγελματιών και τεχνικών στον τομέα της κυβερνοασφάλειας, ενώ οι επιθέσεις, ιδίως με την ψηφιοποίηση όλων των τομέων της κοινωνίας, αυξάνονται συνεχώς.

“Το εργατικό δυναμικό στον τομέα της κυβερνοασφάλειας έχει φθάσει σε ιστορικό υψηλό, με περίπου 4,7 εκατομμύρια επαγγελματίες, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει παγκόσμια έλλειψη 3,4 εκατομμυρίων εργαζομένων στον τομέα αυτό, σύμφωνα με τη μελέτη 2022 (ISC)2 Cybersecurity Workforce Study που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη..”.

“Οι επιθέσεις εντείνονται καθώς το 48% των εταιρειών ανέφεραν μια επίθεση στον κυβερνοχώρο τους τελευταίους 12 μήνες, έναντι του 43% πέρυσι”.

Το Ινστιτούτο «Ponemon» (2019) εντοπίζει τρεις βασικές προκλήσεις στον τομέα της κυβερνοασφάλειας που αντιμετωπίζουν οι ΜΜΕ.

Πρώτον, πολλές Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις δεν διαθέτουν τους οικονομικούς πόρους για να εφαρμόσουν τυποποιημένα μέτρα ασφαλείας. Οι μεγάλες εταιρείες, για παράδειγμα, εφαρμόζουν τακτικές δοκιμές με την πρόσληψη “ηθικών χάκερ” εκτός του οργανισμού τους για την εκτέλεση ψεύτικων επιθέσεων σε ελεγχόμενο περιβάλλον (δοκιμές διείσδυσης εφαρμογών και επιθεωρήσεις ασφάλειας συστημάτων). Παρόλο που αυτό το είδος δοκιμών βοηθά στον εντοπισμό τρωτών σημείων, είναι απλώς πολύ δαπανηρό για πολλές εταιρείες και οργανισμούς.

Η επόμενη πρόκληση, που συνδέεται στενά με την (έλλειψη) οικονομικών πόρων, είναι η έλλειψη ανεπαρκούς εξειδικευμένου προσωπικού κυβερνοασφάλειας. Συχνά οι ομάδες ή τα άτομα που είναι υπεύθυνα για το ΙΤ σε μια εταιρεία ή έναν οργανισμό δεν έχουν την ικανότητα ή τις γνώσεις για να διεξάγουν ενδελεχείς αξιολογήσεις κυβερνοασφάλειας. Οι επιτιθέμενοι, οι οποίοι φαίνεται να γίνονται όλο και πιο εξειδικευμένοι και πολυάριθμοι κάθε χρόνο, το γνωρίζουν αυτό και εκμεταλλεύονται αυτή την αδυναμία εξαπολύοντας εξελιγμένες επιθέσεις που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν από λιγότερο έμπειρες ομάδες.

Η τρίτη αναγνωρισμένη πρόκληση σχετίζεται με την πολυπλοκότητα του τομέα της κυβερνοασφάλειας. Οι αλυσίδες εφοδιασμού γίνονται όλο και πιο μεγάλες και πιο πολύπλοκες – π.χ., κατά τη μετακίνηση μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων στο cloud, οι ομάδες ασφαλείας που δεν διαθέτουν εμπειρία και γνώσεις αντιμετωπίζουν ακόμη πιο δύσκολες προκλήσεις λειτουργίας σε ένα υβριδικό περιβάλλον. Οι επιτιθέμενοι προσαρμόζουν τις τακτικές τους και συχνά επιτίθενται σε ένα αδύναμο σημείο της αλυσίδας (συνήθως στον πωλητή) και έτσι μπορούν να διεισδύσουν σε μια μεγαλύτερη εταιρεία με πιο ισχυρή ασφάλεια.